![](http://i.imgur.com/QdRR4dl.jpg"){kind=small}
Post by voronoi on Aug 13, 2017 21:59:03 GMT 1
Voronoi Mairne
Nickname(s): Jörmungandr, Musta, Bringer of Death
Gender: Male
Age: Mid-twintig
Birthday: January 16th
Appearance:
Hij is een goed getrainde, wat onverzorgde type. Je ziet aan hem af dat hij meer aandacht heeft besteed aan het dagelijks overleven, dan er steeds goed uit willen komen voor de dag. Zijn halflange, zwarte haar wordt weggeveegd, een paar bruine ogen kijken vooral inschattend, maar wantrouwend de wereld in. Bij een sterke lichtinval lijkt er ook amber te verschijnen bij de iris. Vaak laat hij een drie dagen baard staan, maar verdere sieraden draagt hij niet.
Het zwerversbestaan laat zijn 1.91m lange gestalte vooral met versleten kleding gepaard gaan, die makkelijk zit, comfortabel is en vooral goed aan te passen. Hij heeft een sterke voorkeur voor donkere kleding en draagt die het liefst in lagen, zodat hij met regelmaat ergens een dolk kan verbergen. Indien echt nodig, zal hij de nodige tijd in zijn uiterlijk steken en hij heeft ook het kapitaal om er iedere dag er goed bij te lopen, maar de motivatie is er simpelweg er niet vanuit zichzelf.
Onder de kleding verbergt hij een aantal tatoeages, die hem verbinden met bepaalde gebeurtenissen of gildes, maar ook een hoop littekens. Waarvan de meest prominente van links onder zijn borst naar zijn rechterheup loopt, en een in zijn huid gegrifte band rond zijn linker bovenbeen. Dat zijn tegelijk zijn zwakkere plekken, gezien hij moeite heeft met stilzitten tot dingen genezen zijn.
Personality:
Likes - De eenzaamheid en stilte van de natuur, angst aanjagen, mensen stangen.
Dislikes - Geen overwicht hebben, opsluiting, zijn geschiedenis en afkomst.
Strenghts - Leider, kracht, lichaamstaal aflezen
Weaknesses - Temperament, ongeduldig, wispelturig
Dreams - Geen
Fears - Vuurwapens, volledige controle verliezen
Hij is een zwijger van nature en houdt de afstand in eerste ontmoetingen en conversaties, eerder in wantrouw dan voorzichtigheid. Voor hem is iemands lichaamstaal belangrijker dan woorden, waarop hij ook zijn eerste indrukken baseert, maar ook zelf hiermee als eerste aangeeft hoe hij is. Indien het echt nodig is, spreekt hij wel.
Toch is het bij hem onduidelijk wanneer er werkelijk respect voor jou is. Het gaat om subtiele dingetjes, zoals met meer aandacht naar jou luisteren, wat meer nader komen en een fatsoenlijk antwoord geven. Het geven van respect blijft bij hem wisselvallig, maar als het er eenmaal is, ziet hij iemand een stuk minder als een dreiging en zakt de afstandelijkheid. Dit houdt hij aan tot er iets negatiefs is gebeurd, zoals misverstanden of verraad, al kan hij van de een op de andere dag hebben beslist dat een persoon het niet meer verdient.
Zijn temperament is met momenten fel en direct, zeker naar vreemden en mensen die hij niet mag of vertrouwt. Hij is agressief aangelegd en snauwt dan daar er meestal bij, houdt zijn afstand ruim en indien het hem echt niet zint, begint hij te grommen. Toch heeft hij zijn periodes waarin negeren de meest rustige optie is, of hij probeert het in ieder geval, met een aantal vuile blikken naar de persoon zelf. Wanneer het nodig is, laat hij een korte en felle dreiging merken, als om zijn dominantie duidelijk te maken en dat hij geen tolerantie heeft voor de ander. En als daar niets mee wordt gedaan, valt hij aan.
Het is vooral instinctief om zo te reageren, waarbij hij zichzelf wilt beschermen en eventueel een ander die in hetzelfde gevaar zit als hij. Dankzij deze trekjes is hij vaak de aanstichter van gevechten en neemt dit soms te serieus. Dan is het ook zelden een schermutseling om iets recht te zetten, het is dan eerder een gevecht tot de ander kermend toegeeft of morsdood is na de nodige klappen en beten, of iemand moet hem langdurig klem drukken tegen de muur of grond. Zijn bijzonder koppige focus moet dan breken voor hij weer veilig losgelaten kan worden, al smeult de gebeurtenis nog wel lang bij hem na en kan het gelijk weer opvlammen als er ook maar iets hem tegen de haren in strijkt.
Hij heeft moeite om zich te ontspannen rondom anderen, maar het is merkbaar wanneer hij zich aan dat gevoel overgeeft. Dan reageert hij duidelijk rustiger op zijn omgeving en dan kan hij wel tegen een 'stootje', zoals een grap of een opmerking. Hij heeft soms zelfs bezorgdheid over iemand, al heeft hij dat nooit echt goed geleerd, waardoor het mogelijk lomper over kan komen als normaal gesproken. Maar zodra iemand er hardop iets over zegt, werpt hij gelijk zijn koude muur weer op en ontkent hij dat er zoiets is geweest.
Zijn ruwe karakter blijft nog een irritante zijde houden, wat zijn eigenwijsheid en koppigheid toevoegt aan het verhaal. Als hij zo'n bui heeft, negeert hij andermans woorden, hun wil heeft dan geen wet op zijn acties en dan breekt hij bewust de regels. Het stangen zit er gewoon in, puur om te kijken hoe ver hij de overhand kan nemen en houden. Hij is al dominant en aardig territoriaal van zichzelf en een uitdaging lokt hij graag uit, en gaat die ook niet uit de weg. Dus wanneer iemand hem uitdaagt om zijn positie, kunnen zij alles krijgen wat er in hem schuilt. De hel. En alles wat er mogelijk bij hoort.
Daarnaast heeft hij weinig empathie en reageert vaak slecht op emotioneel oplopende situaties, zoals bij verdriet of rouw, dan komt er bijna geen reactie tevoorschijn. Maar bij gaten, zwaktes en angsten is zijn interesse dan wel weer gewekt, waar hij op inhaakt om er misbruik van te maken. Toch, wanneer het bij hem gebeurd, duikt hij in zichzelf weg en gaat hij onbewust het conflict met zichzelf aan. Zijn verleden achtervolgt hem behoorlijk op dergelijke momenten, waarin hij fel (en soms letterlijk) van zich afbijt wanneer mensen dan alsnog nader komen.
Verleden:
Van oorsprong is hij geboren en deels getogen in Saratov, gelegen in het zuid-westen van Rusland, waarbij zijn vader Yakov veelvuldig de boel sierde met afwezigheid, of bij aanwezigheid met drank en pakken slaag. Zijn moeder Mirre probeerde hem zo goed mogelijk te beschermen, wat helaas niet altijd lukte. Mirre probeerde uiteindelijk te verhuizen na de zoveelste slechte nacht, in verwachting van een tweede kind, later geboren als Reznov, broertje van Voronoi. Toen Voronoi 5 jaar oud was, was Yakov al voor langere tijd achtereen verdwenen, maar op een nacht zijn moeder ook. Als kind had hij geen idee wat hij doen moest, kreeg heimwee naar zijn moeder en begon uiteindelijk met zijn 2 jarige broertje naar haar te zoeken en ging dus de straten op van een voorstad van Moskou. Maar de kou liet hun uiteindelijk het bewustzijn verliezen en sindsdien was niets meer normaal.
Voronoi werd uiteindelijk wakker in de armen van een nomaad, gehuld in doeken en mysterie, die rondreisde over de vlaktes van Rusland met twee paarden. Die nomaad zorgde uiteindelijk toch een decennium voor hem, maar nam hem als kind ook onbedoeld mee in ingewikkelde situaties die veel spanning opleverden. De jongen groeide op en leerde wantrouwend te zijn, scherp op het snede zodra hij wakker was, maar ook zolang hij rustte. Het maakte hem een lichte slaper en menig keer beschermde hij dus ook de nomaad, die hij had leren kennen als Sergei. In zijn achterhoofd wist Voronoi nog over zijn familie, en zodra er een vreemde man nader kwam die weg had van zijn vader, reageerde de jongeman uitermate heftig, schakelde zijn angst voor mishandeling om naar pure agressiviteit. Uiteindelijk nam hem dat steeds meer over, ook al gaf het de nodige zelfvertrouwen en de kracht om zichzelf ter been te houden, wat nodig was toen het noodlot bij Sergei aansloeg.
Nu hij ook diens steun en toeverlaat verloren was, was hij volkomen alleen. Er waren geen anderen in de buurt die hij kende, na ruim 10 jaar had hij geen idee of hij überhaupt nog wel familie had. Het enige levende wezen dat in zijn buurt bleef en hem toevertrouwde, was het tweede paard waarmee hij Rusland zo goed als terug had doorgestoken. Het overlijden van Sergei maakte hem verder afgesloten, waarna hij zichzelf terug in het zadel hees en een richting op ging, om maar ergens naar toe te gaan.
Wat nooit werd gerealiseerd werd door de jongeman, was dat hij wel degelijk in de gaten werd gehouden. Pas toen hij meerdere dorpen en steden en zo verder ook landen was doorstoken, werd hij bij de lurven gegrepen en van zijn paard toen getrokken, tegen de grond gedrukt en er werd tegen hem geschreeuwd. De taal van Polen klonk hem onbekend in de horen, de druk en pijn op zijn armen, rug en gezicht was hoog en hij schold uitbundig terug. Pas bij de realisatie dat er metalen ringen om zijn polsen werden gesloten, wat zijn vrijheid ontnam, en hij omhoog werd getrokken om naar een openstaand busje werd gesleurd, knapte er iets.
Jaren van emoties onderdrukken, pijn, woede, rouw, alles kwam terug naar boven schieten en hij trok zich los van de agenten, om in een vloeiende beweging zich om te draaien en er een naar de borst te trappen. Vervolgens trok hij zijn polsen zonder nadenken los en ging blind te werk, sloeg van zich af, trok ruw een jas kapot, haalde bij een ander weer de borst en arm open. Na een harde klap op het hoofd, meerdere malen voor de zekerheid, zakte hij in elkaar met nog wat gesputter en besmeurd onder andermans bloed. Uiteindelijk werd hij achterin het busje gegooid, met nog een dode op zijn naam en een aantal gewonden, bij wie het aangezicht nog op lang op hun netvlies gebrand zou staan.
Na een lange rompslomp werd Voronoi uiteindelijk onder uitermate streng en strakke toezicht overgevlogen naar Amerika, nog amper 20 jaar oud, met een waslijst op zijn naam waar hij weinig herinnering van had, maar alsnog vlak onder het strak getrokken oppervlak. Hij werd in gevangenschap onderworpen aan tests, geport, bloed genomen, verder mishandelt en gemarteld om zijn reactie te testen. Eén keer gaf hij weer een dusdanig heftige reactie als toendertijd in Polen, doorbrak een aantal laten beveiliging en ontsnapte naar het ontzettend drukbevolkte gebied wat zich later kenbaar maakte als New York City. De taal klonk hem nog wat raar in de oren, maar hij pikte het al gauw genoeg op, mengde zich met zijn versleten gelaat tussen de menigte en de achterstandswijken en werkte zo aan zijn eigen weg.
Hij moest en zal overleven, hoe het ook moest gaan, waarbij hij al snel de grote verschillen op begon te merken tussen alle mensen. Hun lichaamstaal lezen was voor hem van uiterste levensbelang en het redde hem dan ook meerdere keren van wat er op zijn handen te tellen was. Voronoi ontpopte zich uiteindelijk als een meer stabiel persoon, stuitte op een leeftijdsgenoot die wel van avontuur en een grote uitdaging hield. Zij vulden elkaar aan in hun pro's en cons, waarna zij beste vrienden werden, loyaal en elkaar zonder meer vertrouwende, en uiteindelijk als letterlijke partners in crime als co-leaders van een gang die zich voornamelijk heeft gespreid in de achterstandswijken en onder de minderen van de samenleving. Echt veel viel het niet op, maar soms schoot er opeens een onderling gevecht tevoorschijn, of een directe aanslag op de lokale politie-eenheid die de patrouille maakte door een stadsdeel.
Mede door de weet dat er mogelijk vuurwapens zijn gebruikt in zijn bijzijn toen hij nog kind was, verafschuwt Voronoi ieder wapen wat te maken kan hebben met kogels. Hij weet wel ongeveer hoe die te hanteren, maar vermijdt ze als de dood. Liever werkt hij met scherpe wapens, zoals dolken of zwaarden, of gebruikt zichzelf als wapen zoals hij in zijn jaren als zwerver heeft geleerd. Tevens is hij door diverse invloeden een milde roker geworden, drinkt zo nu en dan en heeft grotere periodes van zijn volwassen bestaan met allerlei drugs geëxperimenteerd. Alleen wanneer hij een goed moment vind en hij vind het nodig, wilt hij nog wel eens verdovende middelen gebruiken of een joint rollen, maar meer dan dat niet meer. Door zijn vaardigheden is Voronoi inmiddels een meer bekende huurmoordenaar geworden, al zijn het vooral fluisteringen in de achtergrond. Hij is absoluut niet subtiel met zijn moorden, gezien zijn negatieve emoties vaak dan de overhand hebben.
Extra:
(STILL IN EDITS OH HELL WHAT A DICKHEAD HE IS HAHAHAAAAAAH)
