Er is licht aan het einde van de tunnel... zeggen ze.
Aug 30, 2017 19:43:59 GMT 1
Nefarian likes this
Post by sheilo on Aug 30, 2017 19:43:59 GMT 1
Vlak na het eten wist Sheilo weeral aan het oog van Jaqueline - één van de sociaal medewerkers - te ontglippen. Ze was zogezegd naar de "wc", maar ondertussen sloop ze het hek uit. Normaal gesproken mocht je in de avond alleen met nadrukkelijke toestemming naar buiten. En dan moest je ook nog vóór een afgesproken tijd terug zijn. Helaas werd die toestemming niet zo vaak verstrekt als dat Sheilo zou willen. Daarom dat ze meestal naar buiten glipte, om enkele uren later pas terug te keren met een boze woonbegeleidster op de drempel. De straffen vielen altijd wel mee; extra corvee of huisarrest. Daar kon Sheilo wel mee leven.
Het was half augustus en nog lekker weer voor de tijd van de dag. Perfect om naar het park in de buurt te gaan. Daar kon je heerlijk aan het water zitten of het kleine kinderboerderijtje binnen wandelen om geitjes te aaien. Er liepen ook twee shetlandpony's, een ezel en een heel stel kippen rond met één haan. De pauw was enkele weken eerder overleden. Voedselvergiftiging, want hoewel er borden hingen om de dieren niet te voeren waren er nog genoeg mensen die dat toch deden en dan kregen de dieren niet altijd de juiste dingen binnen.
Sheilo liep net het park in en dacht na over waar ze deze avond zin in had. Er waren zo vroeg op de avond nog redelijk wat mensen. Vooral die hun hond moesten uitlaten. Op de honden had Sheilo geen bezwaar, maar de mensen vond ze wat minder leuk. Ook groepjes kinderen of jongeren ontweek ze liever door dan maar een ander pad te nemen. Al leek dat voor nu niet nodig te zijn. Iets wat haar heel erg opluchtte.
Voor nu ging ze naar één van de picknicktafels op één van de grasvelden. Eenmaal gezeten, pakte Sheilo uit de zak van haar gebreide vest een klein kladblokje met potlood. Vele pagina's waren al gevuld, maar voor deze avond waren er nog wel genoeg pagina's over om op te schetsen. Als er iets was wat rust in haar hoofd bracht, dan was het tekenen. Al sinds ze klein was kon het opluchten om een fantasiewereld of fantasie ouders te tekenen die beter waren dan hun echte versie. Tegenwoordig was Sheilo meer van de natuurschetsen, of gewoon wat betekenisloze frutseltjes die samen weer een mooi geheel konden vormen, als abstracte kunst.
De lucht die al aardig rood begon te kleuren zorgde voor een spur van inspiratie, dus ging Sheilo direct aan de slag.
Het was half augustus en nog lekker weer voor de tijd van de dag. Perfect om naar het park in de buurt te gaan. Daar kon je heerlijk aan het water zitten of het kleine kinderboerderijtje binnen wandelen om geitjes te aaien. Er liepen ook twee shetlandpony's, een ezel en een heel stel kippen rond met één haan. De pauw was enkele weken eerder overleden. Voedselvergiftiging, want hoewel er borden hingen om de dieren niet te voeren waren er nog genoeg mensen die dat toch deden en dan kregen de dieren niet altijd de juiste dingen binnen.
Sheilo liep net het park in en dacht na over waar ze deze avond zin in had. Er waren zo vroeg op de avond nog redelijk wat mensen. Vooral die hun hond moesten uitlaten. Op de honden had Sheilo geen bezwaar, maar de mensen vond ze wat minder leuk. Ook groepjes kinderen of jongeren ontweek ze liever door dan maar een ander pad te nemen. Al leek dat voor nu niet nodig te zijn. Iets wat haar heel erg opluchtte.
Voor nu ging ze naar één van de picknicktafels op één van de grasvelden. Eenmaal gezeten, pakte Sheilo uit de zak van haar gebreide vest een klein kladblokje met potlood. Vele pagina's waren al gevuld, maar voor deze avond waren er nog wel genoeg pagina's over om op te schetsen. Als er iets was wat rust in haar hoofd bracht, dan was het tekenen. Al sinds ze klein was kon het opluchten om een fantasiewereld of fantasie ouders te tekenen die beter waren dan hun echte versie. Tegenwoordig was Sheilo meer van de natuurschetsen, of gewoon wat betekenisloze frutseltjes die samen weer een mooi geheel konden vormen, als abstracte kunst.
De lucht die al aardig rood begon te kleuren zorgde voor een spur van inspiratie, dus ging Sheilo direct aan de slag.